
DUCH ŚWIĘTY W STARYM TESTAMENCIE
W zasadzie wszyscy chrześcijanie zgadzają się co do tego, że starożytny naród Izraela wierzył w jednego Boga rozumianego jako jedna osoba. Jeden z teologów rzymskokatolickich przyznaje to w następujących słowach…
Strona główna » Blog » Strona 2
W zasadzie wszyscy chrześcijanie zgadzają się co do tego, że starożytny naród Izraela wierzył w jednego Boga rozumianego jako jedna osoba. Jeden z teologów rzymskokatolickich przyznaje to w następujących słowach…
„A on odpowiedział: Mężowie bracia i ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się naszemu ojcu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, zanim zamieszkał w Charanie. I powiedział do niego: Opuść swoją ziemię i swoją rodzinę i idź do ziemi, którą ci wskażę. Wtedy wyszedł…
Słowo „patriarcha”, pochodzące z greki, wywodzi się od dwóch wyrazów: „patria” – rodzina i „archos” – władca. Można to zatem przetłumaczyć jako „głowa rodu”, ale czasem używa się także słowa „praojciec”. Obydwa te słowa trafnie opisują patriarchów biblijnych, o których jest dzisiejszy post. Byli oni praojcami narodu izraelskiego i przywódcami rodzin, z których ten naród powstał. Ich przywództwo opierało się na porozumieniu z Bogiem Jahwe – poprzez nich On kierował życiem ich rodzin i złożył im wielkie obietnice na przyszłość…
„Stal – to żelazo plus silne rozżarzenie. Gleba – to skała plus skwar słoneczny lub miażdżąca moc lodowców. Płótno – to len plus mycie, które oczyszcza, czesanie, które oddziela, międlenie, które rani i czółenko tkackie, które układa nitki tworząc tkaninę. Podobnie i ludzki charakter potrzebuje szeregu takich plusów. Świat nie zapomina wielkich charakterów. Ale wielkie charaktery nie kształtują się przez rozkosze, lecz przez cierpienia…
Osoby, które miały szczęście wychowywać się w szczęśliwej rodzinie i mieć mądrego, kochającego ojca, często wspominają, że była i jest to jedna z najważniejszych relacji w ich życiu. Tacy ojcowie są dla swych dzieci nie tylko opiekunami, ale także wzorami i nauczycielami życia. Nie tylko wraz z matką fizycznie dają im życie, a potem fizycznie je podtrzymują, ale ożywiają ich wnętrze, dają siłę, inspirację, a także lekcje, które przygotowują do samodzielności i dorosłości…
Tekst Nowego Testamentu powstał w grece koine. Język ten pełnił wówczas tę samą funkcję, jaką w dzisiejszych czasach pełni język angielski – był uniwersalnym językiem ówczesnej cywilizacji. Swoją popularność zawdzięczał…
Na charakter człowieka składa się zespół cech, które wyrażają się w zachowaniu, usposobieniu, sposobie bycia. Można zadać pytanie, która z tych cech jest najważniejsza, o największej sile oddziaływania? Jednoznaczną odpowiedź daje apostoł Paweł w jakże znanym powszechnie fragmencie…
Mówi się, że jeśli Chińczycy chcą komuś źle życzyć, to wypowiadają zdanie: „Obyś żył w ciekawych czasach”. Trudno nie ulec wrażeniu, że dzisiejszy świat jest spełnieniem tego życzenia. Ogromnemu postępowi cywilizacyjnemu towarzyszy równie wielki relatywizm moralny. Coś, co przez tysiąclecia uchodziło za zaletę i piękną cechę charakteru, dzisiaj oceniane może być zupełnie inaczej…
Nie ma nic odkrywczego w stwierdzeniu, że aby zmienić swoje życie, należy zmienić siebie – swój charakter, swoje zwyczaje, skłonności, odruchy, swoje relacje z innymi ludźmi. Wielu jednak nie dowierza, że to w ogóle możliwe. Mówią: „Taki już jestem – taki się urodziłem… tak mnie wychowano… tak uformowało mnie życie – i taki umrę”. Taka postawa zdradza brak chęci, by się zmieniać, by coś w sobie poprawiać. Czasem słyszy się także…
Panna G. miała trudny charakter. Była porywcza, samowolna, przywykła robić wszystko po swojemu. Aż pewnego dnia uległa strasznemu wypadkowi i została kaleką na całe życie. Dusza jej, wstrząśnięta do głębi, nie chciała poddać się takiemu losowi, Pewnego razu dziewczynę tę, znajdującą się w stanie ciągłego narzekania i buntu, odwiedził pewien misjonarz pracujący wśród górali. Opowiedział jej przypowieść o wąwozie…
Apostoł Paweł jest największym pisarzem Nowego Testamentu. Jako wykształcony Żyd i faryzeusz przeprowadza w swoich pismach precyzyjne analizy.
Nie stroni również od oceniania samego siebie. W liście do Rzymian 7:22, 23 napisał: „Mam bowiem upodobanie w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka. Lecz widzę inne prawo w moich członkach, walczące z prawem mego umysłu, które bierze mnie w niewolę prawa grzechu, które jest w moich członkach”.
Co takiego jest w Biblii – mimo wielu starań, aby ta natchniona przez Boga księga przestała istnieć – że do dzisiejszego dnia stanowi fundament wiary wszystkich chrześcijan?
Pomimo wielu różnych i bardzo odmiennych interpretacji postaramy się rozjaśnić najważniejsze jej zagadnienia.