„A on odpowiedział: Mężowie bracia i ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się naszemu ojcu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, zanim zamieszkał w Charanie. I powiedział do niego: Opuść swoją ziemię i swoją rodzinę i idź do ziemi, którą ci wskażę. Wtedy wyszedł z ziemi chaldejskiej i zamieszkał w Charanie. A stamtąd, gdy umarł jego ojciec, [Bóg] przeniósł go do tej ziemi, w której wy teraz mieszkacie. (Dz. Ap. 7:2-4 UBG).
Porównanie powyższego fragmentu z zapisem 1 Moj. 11:27-32 wskazuje na to, że miastem, z którego wyszedł Abraham było Ur Chaldejskie. Biblia niewiele nam o nim mówi, lecz z kart historii oraz odkryć archeologicznych możemy dowiedzieć się o nim sporo ciekawych rzeczy.
Założone zostało na terenach dzisiejszego Iraku przy brzegu Eufratu przez starożytną cywilizację Sumerów i utożsamia się je z dzisiejszym Tell al-Mukajjar. Uważa się, że to właśnie Sumerom zawdzięczamy znajomość metod nawadniania, upraw oraz budownictwa. Sumerom przypisuje się wiele ważnych osiągnięć cywilizacyjnych, w tym podstawy matematyki, astronomii, prawa i medycyny.
Wykopaliska archeologiczne dokonywane w końcu XIX i w XX wieku ukazały Ur jako ufortyfikowane miasto w kształcie owalu, które posiadało dwa porty morskie. Wody Zatoki Perskiej sięgały bowiem niegdyś tak daleko w głąb dzisiejszego lądu. Sprawiało to, że ośrodek ten był ważnym szlakiem handlowym. Prowadzono wymianę towarów nie tylko z krajami zatoki, ale także z takimi krajami jak Indie, Etiopia czy Egipt.
Odkopane ruiny wskazują na to, że budynki wznoszone były z cegły, a następnie tynkowane i bielone. Składały się z kilkunastu izb, których okna skierowane były na znajdujący się pośrodku dziedziniec – centrum życia mieszkańców. Ten sposób zabudowy przetrwał w Iraku do dzisiejszych czasów.
Odkryto również dziesiątki tysięcy glinianych tabliczek, na których zapisywano pismem klinowym ważne wydarzenia z życia publicznego, jak również życia prywatnego mieszkańców miasta. Wskazują one także na umiejętność mnożenia, dzielenia, wyciągania pierwiastków kwadratowych czy też sześciennych.
Jednym z najbardziej fascynujących odkryć dokonanych w Ur było odkopanie wieży świątynnej zwanej ziggurat. Były to budowle poświęcone bóstwom, wyłączone z używania dla ludności miasta. Przypominały one nieco piramidy, a ich cechą charakterystyczną były schody bądź też rampa prowadzona na sam szczyt. Ziggurat odkryty w Ur miał u podstawy wymiary ok. 70 m na 50 m, jego wysokość zaś sięgała około 25 m.
Niestety oprócz imponującego ośrodka kulturowego oraz handlowego Ur miało też swoje ciemne strony. Miasto było pogrążone w bałwochwalstwie, oddając między innymi cześć głównemu bóstwu – bogu Księżyca o imieniu Nan (bądź Sin).
Odkrycia archeologiczne objawiły jeszcze inną smutną prawdę. W sąsiedztwie grobowców znamienitych władców bądź kapłanów spoczywają zwłoki nierzadko kilkudziesięciu ich sług, którzy ponosili śmierć razem ze swoimi panami. Uczeni nie mają raczej wątpliwości co do tego, że były to ofiary składane bóstwom.
Kiedy czytamy więc o tym, że Abraham opuszczał Ur na wezwanie Boga JHWH, musimy zdawać sobie sprawę z tego, że z jednej strony opuszczał on bogate miasto o wysokim stopniu kultury, z drugiej zaś miasto, które splamione było bałwochwalstwem oraz składaniem ofiar z ludzi. I nie jest to przypadek. Abraham był bowiem przykładem postępowania Boga z każdym wierzącym człowiekiem. Kiedy Jezus wzywa nas do tego, byśmy opuścili ten świat i poszli Jego śladami, zawsze pozostawiamy coś, czego nienawidzimy i jednocześnie coś, do czego jesteśmy przywiązani. Zawsze też idziemy do kraju, którego tak naprawdę nie znamy, nie dotknęliśmy. Jego piękno jest dopiero pieśnią przyszłości.
