Mówi się, że jeśli Chińczycy chcą komuś źle życzyć, to wypowiadają zdanie: „Obyś żył w ciekawych czasach”. Trudno nie ulec wrażeniu, że dzisiejszy świat jest spełnieniem tego życzenia. Ogromnemu postępowi cywilizacyjnemu towarzyszy równie wielki relatywizm moralny. Coś, co przez tysiąclecia uchodziło za zaletę i piękną cechę charakteru, dzisiaj oceniane może być zupełnie inaczej. Z kolei bezwzględność, umiejętność rozpychania się łokciami, arogancja to często akceptowalne środki do osiągnięcia celu. To nie jest dobry świat dla ludzi wrażliwych i pragnących być szlachetnymi.Kiedyś jednak to się zmieni. Większość z nas, jako chrześcijan, modli się słowami: „Przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja, jak w niebie, tak i na ziemi”, być może wymawiając je nieświadomie i nie uzmysławiając sobie w pełni, że kiedyś tu, na ziemi, zostanie ustanowione Boże Królestwo. Ten czas nastanie, a wówczas spełni się to, co przepowiedział prorok Malachiasz:
„Tak między sobą mówili ci wszyscy, co Pana się boją. I na wieść o tym wszystkim Pan ich wysłuchał. I na oczach Jego spisano to w księdze, w której znajdują się wszystkie wspomnienia o tych, co Pana się boją i czczą święte imię Jego. W dniu mojego nadejścia – mówi Pan Zastępów – staną się moją szczególną własnością. Ja znów okażę im moją życzliwość, jak dobry ojciec względem posłusznego syna. I znów sami zobaczycie różnicę między sprawiedliwym a niesprawiedliwym, między tym, co chętnie Bogu służy, i tym, co się przeciwko Panu Bogu buntuje” (Mal. 4:16-18 Biblia Warszawsko-Praska).Jaki związek ma to jednak z naszym charakterem? Otóż taki, że w tym przyszłym, dobrym świecie, znajdą się tylko ci, których charaktery staną się podobne do charakterów Boga i Jego Syna. Pan Jezus powiedział kiedyś do swoich uczniów: „Bądźcie tedy doskonali, tak jak doskonały jest wasz Ojciec Niebieski” (Mat. 5:48 BWP). Te mocne, ale jednak prawdziwe słowa pokazują wyraźnie, czego oczekuje od nas nasz Zbawiciel.Oczywiście nie jesteśmy na tym świecie zdolni do tego, by pełnić doskonałe uczynki. Jesteśmy upadłymi ludźmi, z grzesznymi, niedoskonałymi ciałami i wadami odziedziczonymi często po naszych przodkach. Naszemu Zbawicielowi nie chodzi jednak o doskonałe uczynki, lecz o doskonałe intencje i pragnienia, o myśli naszego serca, jeśli można to tak ująć. Od zmiany tychże myśli rozpoczyna się bowiem budowanie charakteru i na tym polu rozgrywa się walka o naszą przyszłość i o naszą wieczność. Dlatego też napisano: „Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca, bo z niego tryska źródło życia!” (Przyp. 4:23 BW).Według ewangelisty Mateusza zarówno Jan Chrzciciel, jak i Pan Jezus rozpoczęli swoją misję od wezwania: „Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios” (Mat. 3:1; 4:17 BW). Interesująca powinna być dla nas wiadomość, że słowo oddane jako „upamiętajcie się” to grecka forma czasownika metanoeo (μετανοέω), który dosłownie oznacza: „zmienić myślenie”. Wiara w Zbawiciela ma więc swój początek w zmianie naszego sposobu myślenia. To zupełnie nowe postrzeganie świata wokół nas, a także samego siebie. To pokorne przyznanie się do własnych grzechów, słabości i upadków, ale też silna wiara w to, że Bóg chce i może nas zmienić, nie zmieniając przy tym naszej osobowości.Są chrześcijanie, którzy zbawienie pojmują w sposób bardzo uproszczony. Wydaje im się, że najważniejszą rzeczą jest uwierzenie w Jezusa, a później tak naprawdę niewiele w ich życiu się zmienia. Biblia przedstawia jednak chrześcijańskie życie jako proces uświęcenia, jako walkę o wspomnianą wcześniej przemianę i budowę naszego nowego człowieka.
„Tak między sobą mówili ci wszyscy, co Pana się boją. I na wieść o tym wszystkim Pan ich wysłuchał. I na oczach Jego spisano to w księdze, w której znajdują się wszystkie wspomnienia o tych, co Pana się boją i czczą święte imię Jego. W dniu mojego nadejścia – mówi Pan Zastępów – staną się moją szczególną własnością. Ja znów okażę im moją życzliwość, jak dobry ojciec względem posłusznego syna. I znów sami zobaczycie różnicę między sprawiedliwym a niesprawiedliwym, między tym, co chętnie Bogu służy, i tym, co się przeciwko Panu Bogu buntuje” (Mal. 4:16-18 Biblia Warszawsko-Praska).Jaki związek ma to jednak z naszym charakterem? Otóż taki, że w tym przyszłym, dobrym świecie, znajdą się tylko ci, których charaktery staną się podobne do charakterów Boga i Jego Syna. Pan Jezus powiedział kiedyś do swoich uczniów: „Bądźcie tedy doskonali, tak jak doskonały jest wasz Ojciec Niebieski” (Mat. 5:48 BWP). Te mocne, ale jednak prawdziwe słowa pokazują wyraźnie, czego oczekuje od nas nasz Zbawiciel.Oczywiście nie jesteśmy na tym świecie zdolni do tego, by pełnić doskonałe uczynki. Jesteśmy upadłymi ludźmi, z grzesznymi, niedoskonałymi ciałami i wadami odziedziczonymi często po naszych przodkach. Naszemu Zbawicielowi nie chodzi jednak o doskonałe uczynki, lecz o doskonałe intencje i pragnienia, o myśli naszego serca, jeśli można to tak ująć. Od zmiany tychże myśli rozpoczyna się bowiem budowanie charakteru i na tym polu rozgrywa się walka o naszą przyszłość i o naszą wieczność. Dlatego też napisano: „Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca, bo z niego tryska źródło życia!” (Przyp. 4:23 BW).Według ewangelisty Mateusza zarówno Jan Chrzciciel, jak i Pan Jezus rozpoczęli swoją misję od wezwania: „Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios” (Mat. 3:1; 4:17 BW). Interesująca powinna być dla nas wiadomość, że słowo oddane jako „upamiętajcie się” to grecka forma czasownika metanoeo (μετανοέω), który dosłownie oznacza: „zmienić myślenie”. Wiara w Zbawiciela ma więc swój początek w zmianie naszego sposobu myślenia. To zupełnie nowe postrzeganie świata wokół nas, a także samego siebie. To pokorne przyznanie się do własnych grzechów, słabości i upadków, ale też silna wiara w to, że Bóg chce i może nas zmienić, nie zmieniając przy tym naszej osobowości.Są chrześcijanie, którzy zbawienie pojmują w sposób bardzo uproszczony. Wydaje im się, że najważniejszą rzeczą jest uwierzenie w Jezusa, a później tak naprawdę niewiele w ich życiu się zmienia. Biblia przedstawia jednak chrześcijańskie życie jako proces uświęcenia, jako walkę o wspomnianą wcześniej przemianę i budowę naszego nowego człowieka.