Na charakter człowieka składa się zespół cech, które wyrażają się w zachowaniu, usposobieniu, sposobie bycia. Można zadać pytanie, która z tych cech jest najważniejsza, o największej sile oddziaływania? Jednoznaczną odpowiedź daje apostoł Paweł w jakże znanym powszechnie fragmencie, jakim jest 1 Kor. 13:13 (BT): 
“Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: z nich zaś największa jest miłość”. Nie można w sposób wyczerpujący tej cechy opisać, tak jak nie można w pełni opisać Boga, dlatego apostoł Jan stwierdza krótko: “Bóg jest miłością” (1 Jana 4:16). Można jednak zauważyć działanie miłości i obserwując jej przejawy podjąć próbę jej scharakteryzowania, co też uczynił apostoł Paweł. Przeanalizujmy więc jego słowa z 1 Kor. 13:4-8 (BW):
“Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: z nich zaś największa jest miłość”. Nie można w sposób wyczerpujący tej cechy opisać, tak jak nie można w pełni opisać Boga, dlatego apostoł Jan stwierdza krótko: “Bóg jest miłością” (1 Jana 4:16). Można jednak zauważyć działanie miłości i obserwując jej przejawy podjąć próbę jej scharakteryzowania, co też uczynił apostoł Paweł. Przeanalizujmy więc jego słowa z 1 Kor. 13:4-8 (BW): “Miłość jest cierpliwa” – jak wynika z greckiego oryginału, cierpliwość ma tu znaczenie nierychliwości, długiego znoszenia, opanowania w trudnych okolicznościach. Wady i słabości naszych bliźnich mogą wywoływać rozdrażnienie i zniechęcenie, ale miłość pomaga nam powstrzymać negatywne emocje i utrzymywać dobre relacje. “Miłość jest dobrotliwa” – zatem przejawia się w dobrych uczynkach, pełnionych ze szczerych uczuć. Prawdziwa, rozwinięta w sercu miłość pozwala czynić dobro nie tylko tym, którzy je odwzajemniają, ale nawet tym nieprzychylnym, aby przykładem pokazać im lepszą drogę. “Miłość (…) nie zazdrości” – bo życząc dobrze wszystkim, potrafi cieszyć się z powodzenia innych i doceniać otrzymane błogosławieństwa. Zazdrość jest blisko cech przeciwnych miłości, jak złośliwość i nienawiść. Często przynosi szkodę bliźniemu, a zawsze osobie, która ją przejawia. “Miłość nie jest chełpliwa” (w innych przekładach: “nie szuka poklasku”, “nie przechwala się”) – a więc jest pozbawiona próżnej ambicji bycia podziwianym, zwłaszcza ponad stan rzeczywisty. Synonimy słowa “chełpliwość” to m.in.: arogancja, bezczelność, nadętość, zarozumiałość – a więc nic, co wiązałoby się z miłością. “Miłość (…) nie nadyma się” (BT: “nie unosi się pychą”) – człowiek pełen miłości nie będzie się wywyższał, gdyż stawianie siebie ponad innymi prowadzi do ich poniżenia. Pycha jest wadą charakteru, nie może więc się wiązać z największą z jego zalet. “Miłość (…) nie postępuje nieprzystojnie” – osoba pełna miłości nie zachowuje się w sposób niestosowny, nieprzyzwoity, nieuprzejmy, samolubny, krzywdzący. “Miłość (…) nie szuka swego” – a więc nie jest samolubna, nie koncentruje się wyłącznie na sobie, ale dba o dobro bliźnich. “Miłość (…) nie unosi się gniewem” (BT) – osoba pełna miłości nie posunie się do gniewu, chyba że pobudzi go do tego miłość do sprawiedliwości, która byłaby łamana. Jednak nadal nie będzie to niekontrolowany, porywczy gniew. “Miłość (…) nie myśli nic złego” – bo prawdziwa miłość przenikająca usposobienie działa już na poziomie myśli. Nie doszukuje się złych intencji, nie żywi złych podejrzeń, gotowa jest usprawiedliwiać innych i myśleć o nich dobrze. “Miłość (…) nie raduje się z niesprawiedliwości, ale się raduje z prawdy” – nawet, gdy za niesprawiedliwością stoi jakaś korzyść. Żaden rodzaj zła nie jest dla niej atrakcyjny, za to zachwyca się prawdą, sprawiedliwością, dobrem. “Miłość (…) wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa, wszystko znosi” – kto kocha prawdziwie, ten wybacza, przypisuje dobre intencje, nie wynajduje wad, spodziewa się dobrych rzeczy i cierpliwie znosi wszelkie niekorzystne i przykre warunki. “Miłość nigdy nie ustaje” – bo prawdziwa, bezinteresowna miłość nie zależy od czynników zewnętrznych, lecz jest samopodtrzymującą się zaletą.Sumując te wszystkie cechy miłości, możemy powiedzieć, że jest to kwintesencja dobrej woli. Miłość może wyrażać się na różne sposoby – niekiedy pozornie ze sobą sprzeczne – ale zawsze jest ona w harmonii z dobrą wolą – ma na celu dobro tych, na których oddziałuje. Największym przykładem jest tu sam Bóg, a także Jego Syn – Jezus Chrystus. Niech ta zaleta rozwija się i króluje także w naszych sercach!
