wiersz

Gdy z dzbana ubywa i szczęścia brak –
Idź, obdaruj bliźniego, brata –
Wystarczy, by służyć tobie i jemu
Jeszcze przez wszystkie długie lata…

Wkrótce nadejdzie dawno obiecany poranek, ten lepszy dzień,
Gdy prawda i prawość mocą świętą usuną zło, każdy jego cień,
Gdy Chrystus Pan usłyszy każde westchnienie i każdy żal,
Dłoń Swą nad morza i lądy wyciągnie i sprawiedliwość popłynie w dal…

Weź o Ojcze życie me,
w ręce Twe oddaję je.
Weź mój czas i każdy dzień
do ostatnich życia tchnień…

Zapaliłeś nade mną latarnię
– jakąś gwiazdę, jakiegoś anioła –
i powietrzem od blasku upalnym
otoczyłeś jak murem kościoła…

Czy poradzisz sobie z kolejną trudnością?
Czy twe serce radość zachowa i wierność?
Czy też skryjesz się przed dnia jasnością,
A serce tchórzliwe ogarnie strach i bierność?…

Nim wyszedłeś dzisiaj z domu,
czyś pomodlił się?
Czyś poprosił Zbawcę twego,
by cię chronić chciał od złego
dzisiaj cały dzień?…