W 1954 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych ustanowiła 1 czerwca Międzynarodowym Dniem Dziecka. Spośród wielu tego rodzaju upamiętniających dni ten jest być może najradośniejszym, bo i jego bohaterowie są uosobieniem radości, niewinności, szczerości i innych pozytywnych cech. Uśmiech dziecka jest na całym świecie symbolem szczęścia, który porusza niemal każde serce. Biblia także mówi o tym szczęściu: 
„Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu z powodu radości, że się człowiek narodził na świat” (Jana 16:21; wszystkie nieoznaczone cytaty za Biblią Tysiąclecia).
„Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu z powodu radości, że się człowiek narodził na świat” (Jana 16:21; wszystkie nieoznaczone cytaty za Biblią Tysiąclecia).BIBLIA O RODZICACH I DZIECIACH
Biblia, jako księga niesamowicie wszechstronna i uniwersalna, poświęca dzieciom wiele ze swych wersetów. Mądry król Salomon, sam będąc ojcem, podaje w Księdze Przypowieści (inaczej Przysłów) różne rady, skierowane do dzieci i dorastającej młodzieży. Zachęca ich do posłuszeństwa oraz do umiłowania mądrości i pobożności, dzięki którym można osiągnąć charakter podobający się Bogu:
„Synu mój, słuchaj napomnień ojca i nie odrzucaj nauk swej matki” (Przyp.1:8); „Jeśli, synu, nauki me przyjmiesz i zachowasz u siebie wskazania, ku mądrości nachylisz swe ucho, ku roztropności nakłonisz swe serce, […] to bojaźń Pańską zrozumiesz, osiągniesz znajomość Boga. […] Wtedy sprawiedliwość pojmiesz i prawość, i rzetelność – i każdą dobrą ścieżkę, gdyż mądrość zagości w twym sercu, wiedza ucieszy twą duszę” (Przyp. 2:1-10);przywołuje nawet własne doświadczenia w tym względzie:
„Słuchajcie, synowie, rad ojca, by poznać mądrość, zważajcie! Udzielam wam cennej nauki: nie gardźcie mym pouczeniem, bo i ja byłem synem u ojca, kochanym, jedynym dla matki, a tymi słowami mnie uczył: Niech będą w tym sercu zamknięte wskazania, strzeż mych nakazów, byś żył” (Przyp. 4:1-4).Salomon mówi także do rodziców:
„Nie kocha syna, kto rózgi żałuje, kocha go ten,kto w porę karci”. Nie znaczy to, że nakazuje fizyczne kary dla dzieci, ale sugeruje ich dyscyplinowanie, wpajanie dobra i odwodzenie od zła w mądry sposób i podkreśla, że wszelkie kary powinny wynikać z miłości i z miłością być egzekwowane.Do tych rad można dodać wskazówki Apostoła Pawła dla rodziców zawarte w Liście do Efezjan:
„[…] ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je stosując karcenie i napominanie Pańskie”, a także rady dla dzieci, aby właściwie oceniały prawidłową i pełną miłości rodzicielską dyscyplinę, zawarte w Liście do Żydów: „[…] Synu mój, nie lekceważ karania Pana, nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza. Bo kogo miłuje Pan, tego karze, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje. Trwajcież w karności! Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego by ojciec nie karcił?” (Żyd. 12:5-7).WAŻNE PRZYKŁADY
Jako rodzice możemy także z Biblii czerpać przykłady wyjątkowych dzieci i opowiadać o nich naszym własnym dzieciom. Możemy im między innymi mówić:
o Izaaku, który posłusznie najpierw udał się z ojcem Abrahamem na górę Moria, a następnie pokornie pozwolił związać się i złożyć na ołtarzu, co oznaczało, że był gotów dobrowolnie umrzeć (1 Moj. 22:1-13); o Miriam, która jako mała dziewczynka pomagała chronić swojego małego braciszka Mojżesza i troszczyć się o jego przyszłość (2 Moj. 2:1-8); o małym Samuelu i jego posłuszeństwie wobec Boga i kapłana Helego, gdy służył w świątyni (1 Sam. 2:18,26; 3:1-21); o chłopcu, który ofiarował 5 chlebów i 2 ryby, pokazując tym samym niesamolubną chęć dzielenia się z innymi (Jana 6:9); o małym Jezusie, który już od młodych lat poświęcał swoją uwagę sprawom Bożym (Łuk. 2:40-52).MY JAKO DZIECI – BÓG JAKO NASZ OJCIEC
Ewangelie opisują nam dwa interesujące momenty z misji Jezusa, kiedy skierował uwagę uczniów na otaczające go dzieci i użył ich do podania bardzo wymownego i ważnego przykładu:
„W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim? On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim” (Mat.18:1-4). „Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego. I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je” (Mar. 10:13-16).Jaką prawdę – poza tym, że kochał dzieci i był wobec nich czuły – Jezus uświadomił przez to swoim słuchaczom? Taką, że dzieci posiadają pewne wspaniałe, wartościowe cechy, które niestety traci się z wiekiem, a które powinny być pielęgnowane nawet w wieku dorosłym. Jakie to cechy? Z pewnością należą do nich prostota, szczerość i ufność małego dziecka. Ważna jest także skłonność do szybkiego zapominania porażek i krzywd – Apostoł Paweł napomina nas: „[…] bądźcie jak niemowlęta, gdy chodzi o rzeczy złe […]” (1 Kor. 14:20). Ponadto dzieci mają nieskrępowane usposobienie oraz wrodzoną ogromną ciekawość i zdolność przyswajania informacji i dlatego tak wiele mogą się nauczyć. A zdolność i chęć uczenia się przez całe życie to ważna cecha chrześcijanina. We wspomnianym fragmencie z Ewangelii Marka (10:14) Jezus podkreśla jeszcze jedną ważną myśl: mamy przyjąć królestwo Boże jak dzieci. Jest to zachęta do zachwycenia się Bożym planem i Jego wielką, ojcowską miłością do nas, która jest motywem Jego działania. Przypomnijmy sobie czas, gdy jako małe dzieci patrzyliśmy na życie z uczuciem zachwytu i rozbudźmy naszą wyobraźnię i chęć poznania Boga jeszcze lepiej. Starajmy się rozwijać charakter, który jest połączeniem mądrości wieku dojrzałego z prostotą dzieciństwa, a przede wszystkim z bezgranicznym, dziecięcym wręcz zaufaniem do naszego Ojca. Pamiętajmy – On obiecał, że nas nigdy nie opuści, będzie się nami opiekował, a nade wszystko pragnie zapewnić nam szczęśliwą przyszłość. Przeczytajmy, co On sam nam o tym mówi:
„Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę” (Żyd. 13:5 BW). „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie” (Iz. 49:15). „Okryje cię swymi piórami i schronisz się pod Jego skrzydła: Jego wierność to puklerz i tarcza” (Ps. 91:4). „I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi. I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły. I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe” (Obj. 21:3-5 BW).Starajmy się zatem być szczerymi, posłusznymi i radosnymi dziećmi Bożymi i wychowywać nasze dzieci na dobrych ludzi, abyśmy wszyscy razem zasłużyli na wspaniałą nagrodę Królestwa Bożego!
