W Biblii znajduje się wiele proroctw mówiących o przyjściu Mesjasza, a Jego przyjście, funkcje i dzieła są w nich różnie zilustrowane. W dzisiejszym artykule rozważymy dosyć niezwykły sposób przedstawienia Zbawiciela – za pomocą kamieni, a dokładnie kamieni węgielnych.
Kamień węgielny wziął swoją nazwę nie od węgla jako materiału, lecz węgła, czyli narożnika budynku – dlatego też bywa czasem nazywany kamieniem węgłowym. Obecnie od jego postawienia lub wmurowania ceremonialnie rozpoczyna się budowę.
O takim właśnie kamieniu mowa w Iz. 28:16, przy czym nie może tam chodzić o literalny kamień literalnej budowli: „Dlatego tak powiedział Pan BÓG: Oto kładę jako grunt na Syjonie kamień, kamień wypróbowany, węgielny, drogocenny, utwierdzony fundament. Kto uwierzy, nie pospieszy się”.
Słowa te wyjaśnia Apostoł Piotr w 1 Piotra 2:5,6: „I wy sami, jak żywe kamienie, jesteście budowani w duchowy dom, stanowicie święte kapłaństwo, aby składać duchowe ofiary, przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa. Dlatego mówi Pismo: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony”.
Jak widzimy chodzi tutaj o wspaniałą budowę Świętego Kościoła Chrystusowego, składającą się z Jego wybranych – Oblubienicy. Jezus był tym symbolicznym kamieniem węgielnym, pierwszym ze wszystkich, jak dodatkowo potwierdza Apostoł Paweł w Efez. 2:20,21: „Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus; Na którym cała budowla razem zespolona rośnie w świętą świątynię w Panu”.
To jednak nie jedyny „kamień węgielny”, o którym mówi Pismo. W Ps. 118:22 wspomniany jest kamień, którego historia wydaje się nie pasować do wcześniej przytoczonych wersetów: „Kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym”.
Jakże budowniczy mogliby odrzucić kamień, którego miejsce jest przy gruncie – wydawałoby się, że powinni go poszukiwać już od samego początku? Gdy jednak spojrzymy na poprawne tłumaczenie, które dla tego wersetu zawarte jest w Biblii Gdańskiej, sprawa się rozjaśni: „Kamień, którzy odrzucili budujący, uczyniony jest głową węgielną”.
Ten kamień również utożsamiony jest z Jezusem, jak można przeczytać m.in. w Dz. Ap. 4:10,11 (BG): „Niech wam wszystkim wiadomo będzie i wszystkiemu ludowi Izraelskiemu, że w imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, którego Bóg wzbudził od umarłych, przez tego ten stoi przed wami zdrowym. Tenci jest kamień on wzgardzony od was budujących, który się stał głową węgielną”.
Rolą tego kamienia jest zwieńczenie całej budowli – wszystkie pozostałe kamienie muszą być ułożone zgodnie z jego wzorem. Aby lepiej sobie to uzmysłowić, można wyobrazić sobie piramidę – kamień wieńczący ją u szczytu, który sam w sobie jest kompletną piramidą (tak jak Jezus był doskonały), wyznacza jej narożniki, stanowi wzór, który wśród wszystkich pozostałych kamieni musi być zachowany, aby cała budowla była bryłą piramidy. Tak też Wybrany Kościół – nie jako żadna konkretna instytucja, ale jako zbiór jednostek z różnych chrześcijańskich wyznań – rozwijany zgodnie z przykładem zostawionym przez Mistrza, stworzył wspaniałą „budowlę” przyjemną Bogu.
