Dwóch z czterech Ewangelistów było jednocześnie Apostołami – Mateusz oraz Jan. O Mateuszu dowiadujemy się z Mat. 9:9: „A odchodząc stamtąd, Jezus zobaczył człowieka zwanego Mateuszem, siedzącego w punkcie celnym. I powiedział do niego: Pójdź za mną. A on wstał i poszedł za nim”. Pierwotne imię Mateusza było inne, jak podaje Mar. 2:14 (a także Łuk. 5:27): „A przechodząc, zobaczył Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego w punkcie celnym, i powiedział do niego: Pójdź za mną. A on wstał i poszedł za nim”. Zawód celnika był powszechnie pogardzany przez Żydów jako niepatriotyczny – celnik zbierał bowiem opłaty dla Rzymian. Ponieważ jednak Pan Jezus mimo to wybrał Mateusza, możemy śmiało stwierdzić, że musiał on być uczciwym i prawym człowiekiem.

Kolejny z Apostołów, Jan, jest chyba najbardziej znaną postacią wśród Ewangelistów. Był uczniem Jana Chrzciciela, później został naśladowcą Pana Jezusa. Wraz z bratem Jakubem (również Apostołem) wcześniej byli rybakami, a z powodu swojej gorliwości Pan nadał im przydomek „Synowie Gromu”. Był umiłowanym uczniem Pana i jedynym z dwunastu, który był obecny przy krzyżu. On także zaopiekował się Marią, matką Pana.

Ewangelista Łukasz, jak podaje Kol. 4:14, z zawodu był lekarzem: „Pozdrawia was Łukasz, umiłowany lekarz, i Demas”. Poza jedną z Ewangelii, zgodnie z przekazami spisał także Dzieje Apostolskie. Był bliskim współpracownikiem Apostoła Pawła.

O Marku (nazywanym także Janem Markiem) nie wiadomo wiele, poza tym, że również był człowiekiem bardzo gorliwym i zaangażowanym w służbie. Apostoł Paweł w 2 Tym. 4:11 pisał o dwóch Ewangelistach: „Tylko Łukasz jest ze mną. Weź Marka i przyprowadź ze sobą, bo jest mi bardzo przydatny do służby”. Dodatkowo z Dz. Ap. 12:12 wynika, że był on uczniem Apostoła Piotra.

Tak prezentują się sylwetki czterech Ewangelistów. Choć tak naprawdę autorem spisanych przez nich tekstów, jak i całej Biblii, jest Bóg, to ci czterej musieli być wyjątkowymi osobami, skoro zostali wybrani do tak zaszczytnego dzieła.