Ulrich Zwingli był szwajcarskim kaznodzieją i teologiem, jednym z głównych twórców ewangelicyzmu reformowanego i przedstawicieli reformacji w Szwajcarii oraz założycielem Szwajcarskiego Kościoła Reformowanego.
Urodził się w wielodzietnej, zamożnej rodzinie chłopskiej. Uczęszczał do szkoły w Wesen. W 1494 roku rozpoczął studia w Bazylei, a następnie w latach 1502-1504 studiował teologię. Mimo ukończonych studiów nadal uczył się teologii, a w pełni identyfikując się wówczas z humanizmem i renesansem, korespondował z Erazmem z Rotterdamu.
W 1506 roku, po kilkumiesięcznym kształceniu teologicznym, przyjął święcenia kapłańskie i objął parafię w Glarus. Udowodnił tam, że jest dobrym kaznodzieją, a kontynuując kształcenie, rozpoczął naukę greki i języka hebrajskiego. Dwukrotnie pełnił wówczas funkcję kapelana papieskich oddziałów zaciężnych złożonych z jego rodaków podczas wypraw do Włoch. Nastawiło go to krytycznie do papiestwa oraz do możnych szwajcarskich, którzy trudnili się werbunkiem. Studiując Pismo Święte, doszedł do zrozumienia, że wiele obrzędów i zwyczajów w kościele katolickim jest niezgodnych z Biblią.
Zwingli od razu zaczął głosić swoje nowe przekonania. Kazania Zwingliego przyczyniły się do wzniecenia buntów przeciwko postowi oraz celibatowi wśród księży. Kierując się swoim poglądem na prymat Pisma Świętego, Zwingli wygłosił słynne kazania w klasztorze w Oetenbach. Pomimo lokalnego sprzeciwu wobec wielu z jego idei, uzyskał od biskupa upoważnienie do dalszego ich głoszenia.
Pod wpływem nauki Marcina Lutra, a także w rezultacie własnych przemyśleń, a przede wszystkim studiowania Pisma Świętego, przyjął reformacyjną naukę o usprawiedliwieniu z łaski Bożej przez wiarę oraz zaczął krytykować tradycyjną obrzędowość i teologię katolicką. Zwingli uznawał najwyższy autorytet Słowa Bożego we wszystkich doktrynach i praktykach. Odrzucił całkowicie ofiarę eucharystyczną, średniowieczne pojęcie zmiany substancji w sakramencie. Od 1519 roku podjął krytykę kultu świętych, idei czyśćca, zakonów, a później także władzy papieskiej, celibatu i pojmowania mszy jako ofiary – zrozumiał, że wszystkie te rzeczy są niezgodne z nauczaniem Pisma Świętego. Zwingli wspierał reformy nie tylko poprzez swoje kazania i wpływy, ale także poprzez swoją działalność twórczą, wydając dzieła reformacyjne oraz komentarze biblijne. W ramach przemian porządku kościelnego w Zurychu zniesiono celibat księży.
Z powodu braku silniejszych sojuszników Zwingli postanowił zwrócić się do Republiki Weneckiej oraz Francji, częściowo ze względu na ich polityczną wrogość wobec Cesarstwa Rzymskiego, a częściowo w nadziei przekonania władców do przyjęcia wiary ewangelickiej.