Marcin Luter urodził się 10 listopada 1483 roku w Eisleben w Niemczech. Był jednym z czołowych przywódców Reformacji, profesorem teologii oraz współtwórcą luteranizmu. Zasłynął jako autor 95 tez, w których ostro sprzeciwiał się odpustom sprzedawanym przez kościół katolicki.
Luter zdobył wyższe wykształcenie, co w tamtych czasach należało do rzadkości. W 1505 roku został magistrem filozofii i udał się na studia prawnicze, z których jednak zrezygnował jeszcze w tym samym roku. Wstąpił bowiem do klasztoru, czego powodem było ślubowanie złożone przez niego w śmiertelnej trwodze, gdy został powalony piorunem podczas burzy. Wybrał zakon augustianów eremitów w Erfurcie. Jako brat, Marcin prowadził surowe życie. W 1507 roku otrzymał święcenia kapłańskie.
W czasie pobytu w klasztorze Luter przeszedł duchową transformację. Gdy zaczynał nowicjat, był zagorzałym katolikiem, jednak z czasem zaczął tracić wiarę i wątpić w słuszność postępowania hierarchów kościelnych. Gdy żegnał się z klasztorem, był już znanym reformatorem. To tam zaczął pisać swoje pisma, w których rozpoczął od krytyki odpustów, które chrześcijanie z całej Europy kupowali, by zagwarantować sobie odpuszczenie grzechów i zbawienie. Krytyka ta podkopywała fundamenty finansowej potęgi Kościoła, który zarabiał na odpustach ogromne sumy. Nie ma się co dziwić, że nie spodobało się to hierarchom kościelnym, w tym jego własnemu biskupowi Albrechtowi von Hohenzollernowi, kardynałowi i arcybiskupowi Magdeburga i Mainz.
W 1516 roku Luter doszedł do wniosku, że człowiek może uzyskać zbawienie jedynie dzięki łasce Boga, a nie dzięki odpustom czy dobrym uczynkom. 31 października 1517 roku te i inne poglądy wyraził w swoim liście do arcybiskupa Albrechta, w którym zamieścił swoje słynne 95 tez – credo rodzącej się reformacji. Wbrew oczekiwaniom Rzymu i jego hierarchów, Luter nie skończył na stosie. Dzięki poparciu potężnych niemieckich książąt, mających dość wszechwładzy kościelnych hierarchów, reformator przetrwał najtrudniejszy okres. Szczególnego wsparcia udzielił mu książę elektor saski Fryderyk Mądry, który w krytycznym momencie upozorował jego porwanie i ukrył na zamku w Wartburgu, gdzie Luter m.in. dokonał tłumaczenia Nowego Testamentu na język niemiecki.
Marcin Luter z początku chciał wyłącznie zreformować istniejący kościół katolicki. Gdy jego wysiłki spełzły na niczym, opuścił go. 10 grudnia 1520 roku w Wittenberdze Luter spalił publicznie papieską bullę „Exsurge Domine”, w której wzywano go do odwołania 95 tez.
13 czerwca 1525 r. w klasztorze augustianów poślubił byłą zakonnicę Katarzynę von Bora. O swoim małżeństwie pisał:
„Nie chciałbym oddać mojej Kasi za całą Francję ani za Wenecję; najpierw dlatego, że Bóg mi ją podarował i mnie ją oddał; po drugie dlatego, że jestem przeświadczony, że inne kobiety mają więcej wad, niż moja Kasia (chociaż ona też niektóre posiada, przewyższają je jej wielkie cnoty); po trzecie dlatego, iż ona strzeże wiary małżeńskiego stanu, tzn. broni wierności i czci małżeńskiej. Tak powinna również każda kobieta myśleć o mężu. (…) Dzięki łasce Bożej moim udziałem stało się nad wszelką miarę szczęśliwe małżeństwo. Mam wierną niewiastę według słów Salomona: serce jej męża może jej zaufać. Ona mnie nie psuje. Nie ma nic naturalniejszego i nic bardziej człowiekowi wrodzonego, niż małżeństwo: jest ono najsłodszym i najbardziej nieskalanym życiem, ponad wszelkim celibatem. Lecz jeżeli się nim źle szafuje, staje się ono piekłem”.
Dokonania Lutra w znacznym stopniu wpłynęły na bieg historii – pozwoliły na dobre zaświecić światłu reformacji. Choć poglądy przez niego wyrażane są z dzisiejszego punktu widzenia często kontrowersyjne, to jego spojrzenie na Biblię i nauki w niej zawarte odbija się echem aż po dziś dzień wśród różnych grup chrześcijan.
